برف می بارد......

وسفیدی همه جارا پوشانده است.....

و باران می بارد....

تا که شاید روزی جز سفیدی رنگی نباشد در دفتر روزگار و می بارد در دل ما....

فراموشی.....

همه ی انسان ها به فراموشی مبتلا هستند،همه چیز را فراموش می کنند،خوشی را،خوبی را،برف را.....

و او می بارد تا که مارا به خودمان بیاورد تا دیگر درد نکشیم آخر فراموشی درد دارد چون در آن تنها درد را به یاد داریم و برف می بارد تا درد را بشوید تا سفید کند و سیاهی را ازبین ببرد تا عطر خوبی را بین مردم پخش کند و چه رویایی است آبی آسمان زیر سفیدی برف و چه رویایی است زیر برف در اعماق رویاها غرق شوی و دیگر فراموش نکنی که فراموشی درد دارد........